Painkiller: Hell and Damnation Review

We worden allemaal een dagje ouder en Steven en Simon worden daar aan herinnerd bij het spelen van deze gouwe ouwe, waarin het bloed je om de oren vliegt en er meer vijanden zijn dan haren op je hoofd. Steven en Simon gaan deze moderne ‘old school’ shooter eens even aan de tand voelen in de Painkiller: Hell and Damnation Review.

In games als Quake en DOOM werden mannen van de jongetjes gescheiden. Intense actie, vingervlugheid en een dosis adrenaline zijn de basis van deze games. In 2004 kwam Painkiller bij deze reeks waar je strijdt in een wereld tussen hemel en hel. Nu in 2012 is Painkiller terug met een opgepoetste versie.
Er is niet veel veranderd sinds de voorgaande games, afgezien van een High Quality laagje. Dit resulteert in een old school gevoel met een gelikt jasje.

Je baant je een weg door veelal dezelfde vijanden en zult herkenbare locaties terug zien, maar het zijn vooral veel bloed, vijanden en explosies.
Dit keer krijg je hulp uit onverwachte hoek. Niemand minder dan de Dood helpt je een handje. Je bent een uitzondering en waar je al duizenden keren dood had moeten zijn, leef je nog. Hierdoor schakelt de Dood je hulp in en doet hij je een aanbod. Jij geeft hem een enorme hoeveelheid zielen en in ruil daarvoor krijg jij je vrouw terug. Maar dat is natuurlijk niet alles. Je krijgt een arsenaal aan absurd grote en agressieve wapens om dat doel makkelijker te bereiken.

Maar tussen al dat bloed en geweld in, blijft de vraag of de game zijn geld waard is. Zijn de verbeterde graphics en de duistere sferen genoeg voor een korte gameduur van slechts een uurtje of vijf? Steven heeft enkele jaren geleden een review gemaakt van het vorige deel en samen met Simon laten ze nu hun licht schijnen op de game in de Painkilller: Hell And Damnation Review. Ook komen we er achter dat Simon auto’s goed op waarde weet te schatten.

Ontwikkelaar: The Farm 51
Uitgever: Nordic Games
Platform: PC, PlayStation 3 en Xbox 360