
The Blood of Dawnwalker laat zich zien in eerste trailer
Lekker duister...
Nog geen account? Registreer hier
Ik probeer nu al bijna 3 weken Dead Rising 2 te spelen, na vertragingen in de post en een defecte Xbox 360 die roet in het eten gooide, ben ik nu bijna klaar om een keertje te zombies te hakken op mijn vrije zondag. De reden dat het zolang geduurt heeft, houdt verband met het volgende…
Het is een feit dat zodra jouw financiële positie in deze wereld verbeterd, jij minder tijd hebt om te genieten van de dingen in het leven die je zouden bezig houden buiten de zucht naar financiële middelen om. Doel is om uiteindelijk de verhouding zo om te gooien dat er meer geld dan zorgen zijn. Het verdienen van geld is een aftreksom op je vrijetijdsrekening, die rekening staat bij velen al negatief op de balans. Hier het dilemma: Leer je meer over de wereld door het in het echt te beleven, of kun je ook inzichten opdoen door te reflecteren op de dingen die zouden kunnen gebeuren in een bepaalde omgeving? Eentje met bepaalde regels, vlak voor je neus, op een HDTV met een controller in je hand?
Dit even om het voor mezelf te verantwoorden, want ja, je leert in de echte wereld en belangrijkere lessen dan daar zal je van puur entertainment nooit leren. Toch is dat zitten voor die console echt een soort therapie en nergens merk ik dat meer dan bij Dead Rising 2. Na alles wat ik heb gezien in het buitenland; door de megamalls, wall-marts, cost-o-marts en sir-save-a-lots herken ik de plekken in deze game als geen ander. Standaard gebouwen en gestandaardiseerde formules voor winkelconcepten overheersen het monotone aanbod en winkelmuziek houdt je gehersenspoeld en vooral wakker. Casino’s zijn droomfabrieken die de illusie van geld wekken, het enige echte aan ze is de zakkenvuller aan de top. Het kuddegedrag zie je ook bij de gokautomaten. Waar beter dan hier om een slachtpartij aan te richten tussen de hersenloze zombies?
In plaats van hersenloos geld te gaan lopen lekken op een woonboulevard in het weekend, kies ik ervoor om een spel te spelen waar ik de hersenloze hordes te lijf ga. Zie het als brain training voor als de ondoden echt over straat lopen, of gebruik het bij koopavond in het centrum. Dead Rising 2 verwijst weer heftig naar het kapitalistische klapvee dat onze aarde bevolkt, naar het hersenloze gedrag, tevreden met een voederbak en elektrische driewieler. Geen vragen stellen, maar hersenloos meedeinen met de massa en als de massa hersenen eet, waarom jij dan niet, ja toch? Met de juiste mentaliteit ben je zo een echte zombie…
Alles is hier opgelost, ik heb een nieuwe(re) Xbox 360, Case Zero net gedownload en ik ben klaar om messen aan stokken vast te tapen, kortom: mijn frustraties te botvieren! Want niks houdt me van mijn missie, de hele week werken voor mijn geld en wat doe ik ermee? Ik hak zombies en ben gelukkig, virtuele burgerlijke ongehoorzaamheid of training voor het einde van de wereld? Ik reflecteer met een kettingzaag in de hand en ben weer klaar voor de nieuwe week!