[Blog] Hoe het uitgeven van games langzaam verandert… (deel 2)

Een beter voorbeeld dan het recente faillissement van Playlogic om aan te tonen dat het klimaat voor uitgevers op dit moment aan het veranderen is, is er eigenlijk niet te vinden. Hevig verwikkeld in onderlinge rechtzaken en de grote afhankelijkheid van andere bedrijven maakte dat de uitgever helaas ten onder is gegaan. Dit komt vooral doordat zij zich niet genoeg aan hebben gepast aan de veranderende markt en hun risico’s niet genoeg gespreid hebben. Waarschijnlijk is de onderlinge afhankelijkheid tussen ontwikkelaars en uitgevers, die zo’n integraal deel van de markt voor videogames uitmaakt, juist de oorzaak voor de enorme verliezen en faillissementen die we de afgelopen tijd zien.

Bij het uitgeven van games hoort echter ook de distributie, hier wordt soms ook wel neerbuigend naar verwezen als het proces van “dozen schuiven”. Goedkoop inkopen en verkopen met een (dikke) marge is in deze business het devies, aandacht voor de kwaliteit, doelgroepen en lokale verkrijgbaarheid is er vaak niet, simpelweg omdat de dozen constant doorgeschoven moeten worden. Er komt zoveel uit dat elke gerichte actie gelijk weer achterhaald is, met het risico dat games op sommige plekken totaal niet verkopen en elders niet meer te krijgen zijn. Is er bijvoorbeeld een reden voor dat SUPER Street Fighter IV niet in Utrecht te krijgen is? Ik vond hem uiteindelijk in de Game Mania, maar bij de 10 winkels die ik daarvoor bezocht was de game simpelweg uitverkocht.

Speelt iedereen in Utrecht en omstreken ineens fanatiek Street Fighter? Wil niemand de game meer en gaat hij langzaam uit de handel? Heeft de distributeur niet genoeg exemplaren ingekocht? We zullen het niet snel te weten komen, maar feit is dat de game blijft verkopen vanwege de online competitie en daarom een lange levensduur op de schappen heeft. Zo’n game moet je altijd in beperkte oplage op voorraad hebben omdat er altijd wel iemand de geest krijgt om zelf te oefenen na een godsgruwelijk pak slaag bij zijn vrienden thuis, dan moet je de game altijd in de winkel hebben liggen zodat er een nieuwe straatvechter kan opstaan.

Distributie moet dus gerichter en efficiënter omdat de goederen nu nou eenmaal een verschillende levensduur hebben, maar dat horen uitgevers natuurlijk ook aan te geven. Er moet, als men aan het klassieke systeem van distributie vasthoudt, zeer kritisch naar de markt en doelgroep worden gekeken en op basis daarvan moet ook echt besloten worden hoe en hoelang een game in de winkels moet komen te liggen.

Uitgevers zullen in de komende periode risico’s moeten beperken en hun projecten over zoveel mogelijk platformen moeten verspreiden. Het uitgangspunt hierbij zal zoveel mogelijk zijn dat het vooral geen grote investeringen vraagt, in veel gevallen sluit dit het traditionele uitgeven van een game door de retailkanalen dan ook uit. Uitgevers en ontwikkelaars zullen moeten samenwerken op non-traditionele manieren en wellicht de inkomsten na de release van een game moeten verdelen, waardoor het een gedeeld risico wordt tijdens de ontwikkeling. Grote uitgevers zullen de komende tijd groter worden, de kleinere zullen verdwijnen, fuseren of opgekocht worden. Opkomende ontwikkelaars die gelijk digitale distributie omarmen kunnen nu groot worden, zelf uit gaan geven en een eigen portfolio creëren, wellicht in samenwerking met andere ontwikkelaars.

Volgende week in deel 3 de huidige stand van de markt en waar het grote geld nu is te vinden.

Deel 1 van deze serie blogs staat hier